Duża część z nas łączy ten moment z pierwszym zobaczonym bocianem lub usłyszanym donośnym żurawim klangorem. Także ciągnące na niebie klucze gęsi, czy to przylatujących gęgaw, czy odlatujących gęsi zbożowych i białoczelnych, kierują swym głośnym gęganiem nasze myśli ku wiośnie.

Jednak nie sposób aby w tej klasyfikacji ważnego miejsca nie przyznać znacznie mniejszemu i bardziej niepozornemu …

Duże ptaki jak bocian, żuraw czy gęś w każdej chwili w przypadku dłuższego nawrotu zimowej pogody, są w stanie w przeciągu kilku godzin wycofać się kilkadziesiąt, a nawet kilkaset kilometrów na cieplejsze południe lub zachód.

W przeciwieństwie do nich, skowronek podobnie jak inne małe ptaki, po przylocie zdany jest na łaskę i niełaskę panującej wokół aury. Stąd przylot „ptasiego drobiazgu” może być dla nas większym pewnikiem nadchodzącej wiosny, ponieważ ptasi instynkt najczęściej nie zawodzi i pojawienie się „skrzydlatej drobnicy” zwiastuje wyczekiwaną porę roku.

Ale teraz wreszcie kilka słów o skowronkowym koncertowaniu, a jest o czym mówić bo śpiewak
z niego mistrzowski. Wyobraźcie sobie, że:

• skowronek należy do nielicznego grona, które potrafi śpiewać (nie mylić z wydawaniem odgłosów) podczas lotu, podczas gdy ogromna większość ptaków śpiewających swoje popisy wokalne urządza przesiadując na różnych miejscach;
• skowronek równie dobrze śpiewa na wdechu i wydechu, co także wyróżnia go wśród innych „śpiewaków”;
• świergot zasłyszanego rekordzisty trwał nieprzerwanie aż godzinę!
• policzony matematycznie godowy, śpiewny wydatek energetyczny skowronków podobno … nie jest teoretycznie możliwy!

I jak nie wierzyć starej prawdzie, że teoria sobie, a praktyka sobie.

Dlatego też z należnym podziwem wsłuchujmy się w koncerty tego mistrza, ciesząc się z tak licznej jeszcze jego obecności nad naszymi polami.

Autor: Michał Szczepaniak "Ptakolub"